ศัตรูพืชและกรรมวิธีในการควบคุมระบบผสมผสาน

ศัตรูพืช	สารเคมีและกรรมวิธี ที่เกษตรกรใช้อยู่	สารธรรมชาติ และกรรมวิธีแทน ระบบผสมผสาน
หนอนกินใบ หนอนเจาะผล หนอนแทะเปลือก	คาร์บารลิ , เมทธิล , พาราไธออน ,เมทธามิโดฟอส , โมโนโครโตฟอส , คลอไพริฟอส ฯลฯ  พ่นในระยะที่แมลงระบาด ป้องกันทุก 7 – 10 วัน	สารสกัดจากสะเดา ข่า ตะไคร้หอม(นีมบอนด์-เอ)(R) พ่นช่วงก่อนระบาด และสํารวจแมลง ถ้าจําเป็นอาจใช้สารไพรที อยด์สังเคราะห์ร่วมด้วยได้ เฉพาะในกรณีที่ไม่ได้ป้องกันมาก่อน และต้องการพ่นเพื่อกําจัดให้แมลงหมดไปในครั้งนั้น ๆ
เพลี้ยไก่แจ้,  เพลี้ยไฟ , เพลี้ยจั๊กจั่นฝอยทําลายใบอ่อน	คาร์บารลิ ,ไดโครโตฟอส , เมทธามิโดฟอส , สารไพรีทอยด์ สารสัง เคราะห์  พ่นช่วงแตกใบอ่อน ระยะหางปลาใบคลี่	สารสกัดจากสะเดา ข่า ตะไคร้หอม(นีมบอนด์-เอ)(R) พ่นช่วงแตกใบอ่อน เมื่อเริ่มต้นในครั้งแรก ๆ อาจใช้สารไพรีทอยด์สังเคราะห์ ร่วมด้วย โดยลดอัตราของสารไพรีทอยด์สังเคราะห์ลงมาครึ่งหนึ่งและถ้าเป็นเพลี้ยไก่แจ้อย่างเดียวไม่ต้องใช้สารไพรีทอยด์ สังเคราะห์

ศัตรูพืช	สารเคมีและกรรมวิธีที่เกษตรกรใช้อยู่	สารธรรมชาติ และกรรมวิธีแทน ระบบผสมผสาน
ไรแดงทําลายใบแก่	โปรพาร์ไกท์ , โฟซาโลน , ไดโคโพล	สารสกัดจากสะเดา ข่า ตะไคร้หอม(นีมบอนด์-เอ)(R) พ่นเพื่อให้ผล ใบ ต้าน ป้องกันและกําจัด โดยพ่นเมื่อพบการระบาด ซึ่งอาจใช้ 1–3 ครั้ง /ฤดูกาลผลิต
มอดเจาะกิ่งลําต้น	คลอไพริฟอส ฉีดพ่นทางลําต้นช่วงการระบาดและ หลังแต่งกิ่ง(ต้องควบคุมโรครากเน่า โคนเน่าด้วย )	สารสกัดจากสะเดา ข่า ตะไคร้หอม(นีมบอนด์-เอ)(R) ที่ลําต้น กิ่ง หลังแตกกิ่ง ร่วมกับเขตกรรมป้องกันโรคโคนเน่าและเก็บส่วนของกิ่งที่ตัดแต่งแล้วไปทําลาย เพื่อทําลายตัวอ่อน– ตัวแก่ของตัวมอด
เพลี้ย แป้ง , เพลี้ย หอย , เพลี้ย สําลี	โมโนโครโตฟอส , เมทธามิโดฟอส ,คลอไพริฟอส, ซูปราไซด์ ร่วมกับ ไวท์ออยล์ หรือ ปิโตรเลี่ย มออยล์ พ่นที่ผลตั้งแต่เริ่ม่ระบาด • ใช้คาร์บาริลโรยที่ขั้วผล	• สารสะเดาอัดเม็ด หว่านบริเวณรอบโคนต้น เพื่อไล่มดไม่ให้พาเพลี้ยขึ้นต้นทุเรียน • สารสกัดจากสะเดา ตะไคร้หอม(นีมบอนด์-เอ)(R)พ่นที่ผลช่วงการระบาด อาจใช้ร่วมกับไพรีทอยด์ สังเคราะห์เมื่อพบว่ามีการระบาดรุนแรงและต้องการ กําจัดไปให้หมดในช่วงนั้น ๆ

ศัตรูพืช	สารเคมีและกรรมวิธี ที่เกษตรกรใช้อยู่	สารธรรมชาติ และกรรมวิธีแทน ระบบผสมผสาน
โรครากเน่า โคนเน่า จากเชื้อ ( Phytoptera )	•ใชฟอสฟอรัสแอซิท ฉีดอัดเข้าลำ ต้น • ทาแผลด้วยฟอสฟอรัสแอซิคชนิดครีมสําหรับทาแผล , เมตาแลกซลิ ฯลฯ • พ่นทางใบด้วย ฟอสเอทธิล อะลูมินั่ม • ราดดินในบริเวณทรงพุ่ม ด้วยเมตาแลกซิลเทอร์ราโซล ฯลฯ	• จัดการระบายนํ้า อย่าให้ท่วมขัง • ฉีดเข้าต้นฟอสฟอรัสแอซิค • ใช้ปุ๋ยชีวภาพและไตรโคเดอร์มากับปุ๋ยหมัก  • ทาแผลด้วยฟอสฟอรัสแอซิคชนิดครีมหรือ เชื้อจุลินทรีย์ ( Beschoice – 4 ) ( R )
โรคใบติด , โรคใบลาย(Anthracnose) ราสีชมพู สาหร่ายสนิม	สารกลุ่ม คอปเปอร์ แมนโคเซป คาร์เบลดาซิม ฯลฯ พ่นทางใบช่วงระบาดร่วมกับการตัดแต่ง	• เชื้อจุลินทรีย์ ( Bestchoice – 4 ) ( R ) พ่นทางใบในระยะระบาด  • ใช้บาซิลลัส ซับติลิสและไตรโคเดอร์มาเพื่อลดเชื้อศัตรูพืช • ถ้าจําเป็น อาจใช้สารเคมี ร่วมด้วยเช่น คาร์เบนดาซิม • สารสกดัจากสะเดาทุกชนิดให้ผลในการลดความรุนแรงของโรคจะ ค่อนข้างต่ำ • ใช้การตัดแต่งกิ่ง ช่วยลดโอกาสการเกิดโรคด้วย

ศัตรูพืช	สารเคมีและกรรมวิธี ที่เกษตรกรใช้อยู่	สารธรรมชาติ และกรรมวิธีแทน ระบบผสมผสาน
โรคผลเน่า , โรคใบลาย ( Anthracnose )	ใช้สารกลุ่มเดียวกับโรครากเน่า โคนเน่า พ่นที่ผลเป็นระยะ ๆ เช่น ทุก ๆ 7 – 10 วัน	• พ่นด้วยสารสกัดจาก สะเดา ข่า ตะไคร้หอมเป็นประจํา ถ้าจําเป็น จะใช้สารเคมีสลับกันบ้าง
วัชพืช	พาราควอท , ไกลโคโฟเสท , ซัลโฟเสท พ่นปีละ 2 – 3 ครั้ง	• ตัดหญ้าในระยะที่ เหมาะสม • ใช้สารกําจัดวัชพืช ปีละไม่เกิน 2 ครั้ง • มีการเว้น วัชพืชไว้บ้าง เพื่อเป็นที่อาศัยของ ตัวห้ำตัวเบียน

คัดลอกจาก เอกสารวิชาการ การปลูกผักบนพื้นที่สูง กลุ่มสื่อส่งเสริมการเกษตร สํานักพัฒนาการถ่ายทอดเทคโนโลยี กรมส่งเสริมการเกษตร ISBN 974-9562-22-4